Serce z cierni - Bree Barton

Serce z cierni - Bree Barton - Wydawnictwo Kobiece

Sięgając po „Serce z cierni”, możemy być pewni, że mamy do czynienia z całkiem niezłą fantastyką. Wydaje mi się, że tematyka i atmosfera powieści może podobać się szerokiemu gronu odbiorców. Choć jeśli miałabym określić konkretną grupę docelową, uznałabym, że książka kierowana jest głównie do młodzieży, a jeszcze ściślej do jej żeńskiej części. Co oczywiście nie znaczy, że dorosły wielbiciel fantastyki nie może po nią sięgnąć. Wręcz przeciwnie – powinien i zaraz powiem wam dlaczego.
Już na wstępie poznajemy Mię. Dziewczyna ma 18 lat, jest półsierotą i ma siostrę o słabym zdrowiu, którą bardzo kocha. Od śmierci matki, czyli 3 lat, szkoli się na łowczynię czarownic. Jej celem nadrzędnym jest znalezienie zabójczyni matki, czyli najprostsza w świecie zemsta. Niestety jej ojciec niespodziewanie postanawia, że jej przyszłość będzie inna. Zostaje narzeczoną następcy tronu. Nasza Mia nie jest tym zachwycona. Książę Quinn, choć przystojny, wydaje się jej zimny i rozpieszczony.
Wszystko ulega zmianie w dniu jej ślubu. Szybko okazuje się, że dziewczyna należy do  grupy, której najbardziej nienawidzi, że sama jest czarownicą. Czytelnikowi przychodzi obserwować zmagania dziewczyny z nowo-odkrytą prawdą o samej sobie. Mia jest skołowana, ponieważ orientuje się, że wszystko, co jej wpajano od najmłodszych lat, jest zwykłym, okrutnym kłamstwem. Dodatkowo okazuje się, że sam książę nie jest tak nadęty i oschły, jak początkowo myślała. Odkrywa to podczas podróży do miejsca, które im obojgu ma zapewnić bezpieczeństwo.
Cała przygoda okazała się na tyle wciągająca, że przerobiłam całą książkę w ciągu doby i ani przez chwilę się nie nudziłam. A zakończenie! Tak, zakończenie bardzo dobre, naprawdę zaskakujące i przemyślane. W dodatku, co rzadko się zdarza słodko-gorzkie. Nie można powiedzieć, że wszyscy żyli długo i szczęśliwie. Autorka wyszła w tej kwestii poza schemat i to jest naprawdę spory plus. W pełni doceniam.
Cały świat stworzony przez Bree Barton, jest spójny i logiczny, co jest naprawdę trudne do osiągnięcia i wymaga wiele pracy oraz uwagi autora. Dlatego jest niezwykle cenne, szczególnie w fantastyce.
Mamy cztery królestwa, krótką historię kraju w którym wychowuje się główna bohaterka oraz nakreśloną politykę panującego króla.
Magia oraz jej zasady również są spójnie przedstawione. Czarownicami mogą być wyłącznie kobiety. Według szerzonej propagandy, są ona niebezpieczne, a swoich mocy używają wyłącznie w złych celach. Mężczyźni się ich boją, w wyniku czego same przedstawicielki płci pięknej nie mają żadnych praw. Widzimy typowo męski świat, zdominowany przez typowych „Panów i Władców”. Innymi słowy, na tle ciekawej przygody mamy poruszony bardzo ważny temat. Pani Barton przypomina jak jeszcze niedawno były traktowane kobiety, że nie miały prawa głosu, często były prześladowane i uznawane za gorszy rodzaj człowieka. A już całkiem miały się kiepsko, jeśli były inteligentne i znały się na leczeniu (polowania na czarownice), albo miały odwagę by się zbuntować i spróbować zmienić otaczającą je rzeczywistość.
Co jeszcze jest warte pochwał? Skupianie się na sile miłości oraz całej gamie emocji, które towarzyszą ludziom na co dzień. Książka uparcie przekonuje czytelnika, że mimo ryzyka, warto zaufać swojemu sercu, że przede wszystkim warto czuć i słuchać intuicji. W żadnym wypadku nie należy tłumić swoich emocji i postępować wbrew sobie. Brzmi odrobinę tandetnie i patetycznie, ale jak się nad tym głębiej zastanowić, to może nie jest to wcale taka głupia rada?
Bohaterowie raczej dobrze skonstruowani, choć mnie osobiście sama Mia wydawała się nieco mało ciekawa. Dużo bardziej polubiłam księcia, który z każdym rozdziałem potrafił mnie zaskoczyć. Z zapartym tchem obserwowałam, jak z każdą chwilą coraz bardziej odkrywa prawdziwe ja.
Podsumowanie: Książka dobrze napisana i przetłumaczona. Płynnie i szybko się czyta. Cała historia wciąga i skłania do kibicowania bohaterom. Do ostatnich rozdziałów trudno przewidzieć, jak wszystko się skończy. Polecam gorąco zarówno młodzieży, jak i nieco starszym wielbicielom fantastyki.

Komentarze

Popular posts

5 sposobów na okładkę książki.

Dziś mam dla Was kilka propozycji na ciekawe obłożenie książek. 😄 Zacznijmy jednak od tego, po co właściwie się w to bawić.  1. W pierwszej kolejności pomyślmy o książce, po którą sięgamy szczególnie często. Macie taką? Jej fabryczna okładka zapewne jest już nieco powyginana, obdarta i wypłowiała, prawda? Patrząc na nią masz wrażenie, że za niedługo się rozpadnie albo jest na tyle nieestetyczna, że chowasz ją w najmniej widocznym miejscu, żeby nie szpeciła cennego księgozbioru. 2. Drugim przypadkiem, kiedy okładka na książkę może się przydać, jest nasza prywatność. Przecież nie zawsze masz ochotę, żeby wszyscy widzieli, co czytasz. Ma to zastosowanie w przypadku naszej biblioteczki oraz gdy zabierasz książkę do pociągu, czy autobusu. Uniknij ciekawskich, czy zbulwersowanych spojrzeń i daj sobie nieco przestrzeni. 3. Masz dzieci w wieku szkolnym? Chcesz, by ich podręczniki były zabezpieczone, a jednocześnie niepowtarzalne? Świetnie. Zafunduj im piękne, indywidualne o

Tylko martwi nie kłamią Katarzyna Bonda

Są książki, które wsysają czytelnika od pierwszej strony. Są takie, które robią to znacznie później i takie, które w ogóle takiego talentu nie posiadają. Oczywiście nie zależy to jedynie od powieści, ale również czytelnika i jego upodobań.  Tylko martwi nie kłamią Katarzyny Bondy wciągnęła mnie dopiero około 50 strony. Początek wymagał ode mnie samozaparcia. Strasznie go męczyłam, przechodząc po kilka, kilkanaście stron. Nawet mój mąż zauważył, że coś jest nie tak, gdy powieść zajmowała swoje honorowe miejsce "obecnie czytanej książki" już trzy dni, a zakładka między kartkami przesuwała się w ślimaczym tempie. Dla wyjaśnienia: książki, które wciągają mnie od razu, kończę w góra dwa dni. Summa summarum początek był niezwykle trudny. Nie wiem, czy chodzi o język, którym powieść została napisana, czy jakość wprowadzenia, a może moje osobiste samopoczucie spowodowane zmianą pogody. Naprawdę nie wiem. W każdym razie nie jestem przyzwyczajona do porzucania powieści na s

Zdradzony - Opowiadanie

Opowiadanie flash fiction, czyli krótki tekst do szybkiego przyswojenia. Tym razem w formie listu. Mam nadzieję, że się Wam spodoba. 😊 Moja najdroższa Jolu! Czy pamiętasz nasze pierwsze spotkanie? Był słoneczny, ciepły dzień. Właśnie odebrałaś dyplom. Miałaś na sobie białą bluzkę i granatową garsonkę. Zdążyłaś już uwolnić włosy z ciasnego koka. Byłaś taka piękna. Stanąłem na Twojej drodze, a ty patrzyłaś na mnie z zachwytem. Dotknęłaś mnie wtedy. Tak delikatnie i czule, jak nikt przedtem. Już wtedy wiedziałem, że będzie nam razem dobrze. Był czas, że wszyscy Ci mnie zazdrościli. Dodawałem Ci szyku i elegancji. Chyba właśnie dlatego lubiłaś zawsze mieć mnie pod ręką. Nie narzekałem. Podążałem za tobą wszędzie. Zaślepiony miłością byłem przekonany, że ta idylla nigdy się nie skończy. Gdyby ktoś mi wtedy powiedział, że mnie porzucisz, zaśmiałbym mu się w twarz. A teraz… Teraz mogę jedynie wylewać ciemne łzy na ten arkusz papieru, którego nigdy nie zobaczysz. Braku