Miłośniczka słów

Ostatnio znaleźliśmy w szopie pudełko płyt analogowych. 12 sztuk i same perełeczki: Fogg, Czerwone Gitary, Niemen, Rodowicz, Skaldowie, Trubadurzy, Santor, itp. Ostały się po dziadku. I jeśli same płyty były tylko lekko porysowane i po prostu brudne, to okładki całkowicie spleśniały. W sklepie muzycznym, przy okazji czyszczenia winyli, kupiliśmy białe koszulki, ale te są, powiedzmy to szczerze, mało reprezentacyjne. Ot, zwykły kawałek białego, cienkiego papieru. Ciężko znaleźć zastępcze, porządne okładki w rozsądnej cenie, o przyjemnym wyglądzie nie wspominając, więc postanowiłam zrobić je sama.
Materiały, które wykorzystałam:
* brystol - arkusze 100x70cm - 4 szt. - Z jednego uzyskałam 3 szablony.
* klej szkolny / introligatorski
* nożyczki
* ołówek
* biały marker
* okładka płyty, jako szablon.
Najpierw odrysowałam szablon, zostawiając dwa brzegi dłuższe, przeznaczone na zakładkę. - Widać na zdjęciu. Wycięłam, zagięłam papier, dopasowałam i posmarowałam klejem. Później wystarczyło tylko d…

Są książki, które wywarły na mnie  naprawdę duże wrażenie. Czasami tak duże, że mam ochotę przeczytać je po raz kolejny. Bywa że chodzi o historię, ale najczęściej o emocje, które wywołują. Tak było z „Idealnym mężczyzną„. Jest to trzecia z czterech części cyklu „Mężczyzna marzeń”, dosyć długich romansów autorstwa Kristen Ashley. Dodam, że nie czytałam wszystkich, bo tylko trzy i nawet nie po kolei. Nie stanowiło to jednak żadnego problemu, ponieważ są to historie odrębnych bohaterów. Wspólnym mianownikiem jest fakt, że tytułowy mężczyzna za każdym razem jest super przystojnym i  pod pewnym względem wpływowym macho, mieszkają w jednym mieście i siłą rzeczy ich drogi co jakiś czas się splatają, czy to w interesach, czy kłopotach. Jak mówi tytuł postu, chcę napisać o pierwszym i kolejnym wrażeniu po przeczytaniu książki. Już w tym miejscu zaznaczę, że są zupełnie różne, ale do konkretów dojdę za chwilę. Kiedy pierwszy raz otworzyłam „Idealnego mężczyznę”, byłam pod wielkim wrażeniem. Wiec…

Można kategoryzować książki w najróżniejszych sposób. Dzisiaj podzielę je na czytane dla przyjemności i skłaniające do myślenia. W tym poście piszę o powieści, którą łączy oba te aspekty, choć jeśli miałabym być bardzo szczegółowa, to ten drugi przeważa. Podczas przeglądania katalogu Legimi wpadł mi w oko tytuł „W niemieckim domu” autorstwa Annette Hess. Nie wiem dlaczego zwróciłam na niego uwagę. Może przez okładkę, a może pokierowała mną intuicja mola książkowego. W każdym razie kliknęłam, przeczytałam opis i pobrałam na swoją półkę. Nie jestem pewna czego się spodziewałam, ale z pewnością niczego aż tak głębokiego. Niemcy, Frakfurt, rok 1963. Ewa, młoda tłumaczka, otrzymuje propozycję pracy. Ma tłumaczyć zeznania świadków na procesie. Nie pierwszym lepszym, lecz przeciw oprawcom z Auschwitz. Kobieta nigdy wcześniej nie słyszała o sprawie. W domu nikt nie poruszał tematu wojny. Rodzina i narzeczony są przeciwni, ale ona kieruje się sercem i mimo wszystko bierze udział w rozprawach. S…

Śmieszniejsze niż „Stulatek, który uciekł prze okno” i „Komedia małżeńska” razem wzięte.
Historia opowiada o pewnej emerytce, której obrabowano mieszkanie. Początkowo szuka pomocy u policji, a kiedy uznaje ichza nieudolnych, postanawia wziąć sprawy w swoje ręce.
Główna bohaterka, a zarazem narratorka to zgryźliwa i trudna we współżyciu staruszka. Pod płaszczykiem kurtuazji i uprzejmości, jest piekielnie wredna i irytująca, choć w całkiem zabawny sposób. We mnie, jako czytelniku, wzbudziła sympatię i to nie małą. Szczególnie polubiłam jej "subtelne" komentarze na temat innych bohaterów i otaczającej nas rzeczywistości. Mimo to w realnym życiu wolałabym takiej osoby nie spotkać.
Słuchałam audiobooka i bardzo się z tego cieszę. Pani Elżbieta Kijowska bezbłędnie sprawdziła się w roli lektorki. Dzięki niej historia nabrała realności i wiarygodności. Tak bardzo, że śmiałam się w głos i to nie raz. Jestem świadoma, że forma miała duży wpływ na moją reakcję, dlatego bardziej polecam po…

Turniej Jednego Opowiadania jest imprezą organizowaną przez Ośrodek Promocji Kultury Gaude Mater w Częstochowie. Rywalizacja polega na przeczytaniu przez uczestników opowiadania własnego autorstwa. Odczyt nie może przekraczać pięciu minut - to główny warunek. Zgłosić może się każdy. Zwycięzca wybierany jest przez publiczność w głosowaniu. Od siebie dodam, że zabawa jest przednia.
W 2018 roku odbyło się łącznie 6 epizodów Turnieju. Była to druga edycja imprezy i mam szczerą nadzieję, że nie ostatnia. W wyniku zmagań powstała antologia. To zbiór 13 tekstów zwycięzców Turnieju. Premiera miała miejsce 13 grudnia 2019 roku, czyli całkiem niedawno.
Autorami tekstów w antologii są: Kuba Kacprzak, Barbara Strzelbicka, Emilia Ślimok, Marek Palutkiewicz, Sławomir Domański oraz Paulina Wysocka-Morawiec (czyli ja). Redakcją i przygotowaniem tekstu do druku zajął się Michał Wilk. Książkę wydało Koło Literackie Anafora. Antologia dostępna jest w dwóch wersjach:
drukowanej (do zdobycia w Ośrodku Promo…

Ostatnio na targi mogłam poświęcić ledwie godzinkę, bo były "przy okazji". Skończyło się na tym, że tylko narobiłam sobie smaku. W tym roku, aby nadrobić ten niedosyt, postanowiłam wybrać się do Katowic na calutki dzień. (Niestety więcej czasu nie udało mi się wygospodarować.) Padło na niedzielę, 8 grudnia.
Zaliczyłam cztery spotkania z autorami, kupiłam pięć książek i jeden komiks. Do tego miałam świetne towarzystwo (dzięki Aga 😘), więc wypad uznaję za naprawdę udany.
A konkretniej: Spotkanie 1: Z Dariuszem Kortko, Marcinem Pietraszewskim i Krzysztofem Wielickim (którego niestety wcale nie było) o książce "Krzysztof Wielicki. Piekło mnie nie chciało". Spotkanie 2: Z Kubą Ćwiekiem.
Spotkanie 3: Z Anetą Jadowską.
Spotkanie 4: Z Sebastianem Riedlem – muzykiem, synem Ryszarda Riedla, Marcinem Sitko – autorem książki „Rysiek Riedel we wspomnieniach” i autorami tekstów grupy "Dżem" Wszystkie bardzo ciekawe.
Jeśli chodzi o zakupy:
Jakub Ćwiek "Stróże" - z ded…