Miłośniczka słów

 Napadnięto mnie. Pod własnym domem. Rzecz wydarzyła się kilka dni temu. Rankiem. Gdy rosa moczyła obuwie, a powietrze było przyjemnie rześkie. Wtedy jednak nie zauważyłam ani jednej z tych rzeczy. Powód był prosty: byłam zbyt zajęta pospieszaniem dzieci w drodze z domu do samochodu. Wiadomo, spieszyłam się do pracy, a oczami wyobraźni już widziałam tych wszystkich niezadowolonych klientów pod drzwiami biura, którzy już ostrzyli sobie na mnie zęby, bo JA się spóźniłam. Pędziłam więc za dziećmi obładowana torbami jak wielbłąd, bo przecież nie wybiorą się do dziadka bez tony zabawek, a ja do pracy bez śniadania. Niespodziewanie poczułam dziwny ciężar na nogawce spodni. Schyliłam się, obróciłam lekko nogę, by ocenić sytuację i… No cóż, mój przerażony pisk słyszało chyba pół wsi. Na mojej nogawce uwiesił się oślizgły typ, z rodzaju tych bezdomnych. Wyrośnięty, jakby samym mięsem go karmili, a nie kapustą, czy co one tam jedzą. Chwyciłam najbliższy patyk i zaczęłam dziada przebrzydłego ścią