„Przeznaczenie dusz” Michaela Newtona przestudiowałam, ponieważ planowałam wykorzystać motyw reinkarnacji w powieści. Chciałam dowiedzieć się o niej więcej. Natomiast po „Wspomnienia z wędrówki dusz”, którą dojrzałam w księgarni internetowej , sięgnęłam już ze zwykłej ciekowości. Po prostu czułam gwałtowną potrzebę, by pogłębić wiedzę, którą już mam. W „Przeznaczeniu dusz” przeczytałam, że każda dusza sama wybiera ciało, z którym chce się połączyć. Podczas podejmowania decyzji widzi kilka najprawdopodobniejszych scenariuszy swojego życia. Wyboru dokonuje zawsze z konkretnych powodów, zwykle by osiągnąć cel, którym jest odebranie nauki i rozwój. Bywa, że się to udaje i wszystko idzie świetnie, a innym razem dusza nieco się gubi i zbacza z wyznaczonej ścieżki. W takim przypadku powtarza tą samą karmiczną lekcję w kolejnym wcieleniu. I tutaj powstało moje pierwsze pytanie: czego i jak możemy się nauczyć dzięki trudom, które stają nam na drodze. Drugą sprawą, która mnie intrygowała, była
Początkowo „Bennett mafia” nie miała swojego miejsca w moich planach czytelniczych, ale okładka przewinęła mi się przed oczami tyle razy, że zapałałam ciekawością. Nie było wyjścia, „Bennett mafia” przyjechała do mnie z księgarni internetowej . Riley dorastała w domu pełnym przemocy. Jednym z jej pozytywniejszych akcentów dzieciństwa była przyjaźń z Brooke Bennett, mafijną księżniczką. Choć bezpośrednia relacja dziewczyn nie trwała długo, była na tyle silna, by utrzymać ich więź przez bardzo długi czas. Traf chciał, że po czternastu latach od rozstania, to właśnie przyjaciółka sprowadza na Riley prawdziwe kłopoty w postaci swojego brata, a jednocześnie głowy mafijnej rodziny – Kaia. Kai jest uosobieniem wszystkiego, czego Riley nienawidzi, a jednak gdy mężczyzna pojawia się w pobliżu, dziewczyna z trudem potrafi opanować pożądanie. Jej zdradliwe ciało zdaje się pozostawać obojętne wobec racjonalności umysłu. Jeśli ulegnie temu przyciąganiu, zdradzi własne zasady i straci szacunek d