Wrócę do ciebie po wojnie. Prawdziwa historia żołnierza armii Andresa – Leon Silver

Książka, która w ostatnim czasie wywarła na mnie wprost piorunujące wrażenie? „Wrócę do ciebie po wojnie”, na którą natknęłam się w księgarni internetowej. Historia, która wydarzyła się naprawdę, niezwykle ciekawa, wzruszająca i dająca do myślenia.

Jakoś tak się składa, że rzadko czytam książki historyczne, na faktach, reportaże, czy biografie. Tym razem postanowiłam sięgnąć po „historię prawdziwą”. Dlaczego? Przekonał mnie opis. Pomyślałam, że opowieść polskiego żołnierza żydowskiego pochodzenia będzie niezwykle interesująca. W dodatku romantyczna, bo jak sam tytuł wskazuje, nasz bohater, wyruszając na wojnę, zostawia w domu bliskich, a mianowicie żonę i synka.

Wszyscy wiemy, że największe straty podczas II wojny światowej ponieśli Żydzi. To na nich najbardziej uwziął się Hitler, to ich naród chciał wybić. Łapanki, getta, holokaust i masowe mordy – to wszystko było okropne, ale przecież to Żydom zgotowali naziści, a nie Polacy. Tak do tej pory patrzyłam na tą sprawę. Zapominałam o bardzo istotnym fakcie, którym zostałam uderzona już na samym początku powieści – antysemityzm panował również w Polsce międzywojennej, a później także w Wojsku Polskim. Żydzi przez wielu Polaków traktowani byli jak wrogowie, ludzie gorszego sortu, kombinatorzy budujący swoje bogactwa na oszustwach. Wszystko z jakiejś chorej zawiści. Z tego powodu zrobiło mi się strasznie wstyd i żal.

Osobiście gardzę wszelkim rasizmem oraz nietolerancją. Nie rozumiem, jak koledzy walczący o wspólną ojczyznę, mogli znęcać się nad innymi tylko ze względu na wyznanie. Dla mnie to bezsensowna przemoc, która nikomu nie przynosi niczego dobrego. Wiele takich sytuacji spotkało Tolka Naftalego Klingsa oraz innych podczas kilku lat służby w wojsku. A mimo to nie zdezerterował jak spora część Żydów, którym zupełnie się nie dziwię. Za to dziwię się polskim żołnierzom, którzy mieli o to do nich pretensje, choć sami co noc ich nękali. Czysta hipokryzja.

Niemniej każdy ma własne zdanie na ten temat, a „Wrócę do ciebie po wojnie” jest idealną okazją, żeby je zweryfikować. Jest też doskonałym podręcznikiem historii, bo nie dość, że bazuje na opowieściach „świadka”, to jeszcze wszystkie co większe wydarzenia i kolejność zdarzeń zostały zweryfikowane przez autora z faktami historycznymi. Śledząc podróż Tolka przez Europę oraz Bliski Wschód, towarzysząc mu w jego osobistych rozterkach i przemyśleniach, łatwo wszystko przyswoić.  Dla mnie to najlepsza forma zdobywania wiedzy historycznej. Dla przykładu można dowiedzieć się kilku rzeczy, o których w szkole jakoś nikt nie wspomniał. Pewnie przez brak czasu, a może przez to, że właściwie nie było się czym chwalić.

Warto zwrócić też uwagę na osobiste przeżycia i przemyślenia Tolka, które chwytają za serce i na pewno skruszą każdego, szczególnie pod koniec książki. Ja jawnie przyznaję się do łez wzruszenia. Dzięki temu powieść nie jest suchym sprawozdaniem, ale zajmującą opowieścią pełną ładunku emocjonalnego.

„Wrócę do ciebie po wojnie” jest powieścią, która głęboko wgryza się w duszę i uruchamia całą armię uczuć. Dlatego polecam nie tylko fanom książek historycznych. Właściwie podsuwam tą powieść każdemu. Niech każdy się przekona, jak ważne jest, by traktować innych jak równych sobie, bez względu na pochodzenie, kolor skóry, wiarę, czy jakiekolwiek inne różnice. Gorąco zachęcam do lektury.

Więcej nowości szukajcie na TaniaKsiazka.pl